Na casa do ferreiro, coitelo de pau...

BLA Ás veces, falas con persoas que, polo que representan profesionalmente, deberían contarche moitas cousas interesantes e de proveito, ideas e conclusións propias froito da experiencia. E, porén, das con persoas dese tipo que falan moito pero que apenas din nada.

BLA

Dende o outro lado, cando tés que manter unha actitude correcta despois de facer a mesma pregunta tres veces e ser esquivada outras tantas, non queda máis sensación que a de sentirse... frustrada? Non sei se é iso exactamente, porque non é que non che respondan. Fano, pero de xeito que esa persoa di o que quere ou o que lle convén. Entendo que a xente non queira meterse en camisas de once varas, que modere un pouco o que sabe que vai ser publicado... Pero por favor! Hai maneiras de ser sutís, de dicir as cousas e de demostrar que tés criterio, valores e que estás aí ("arriba", ademais) por algo.

BLA

Ao rematar, daste conta de que estiveches a falar cunha persoa media hora e de que da cantidade de cousas que che contou, tres cuartas partes son obviedades. E hai que buscar un titular... e un subtítulo... e dous destacados... mimadriña! Se de onde non hai, non se pode sacar...

BLA

Loxicamente, tampouco che queda moi bo recordo desa persoa en cuestión. E que conste que, neste caso, apenas sabía un par de datos básicos dela antes da conversa pero, despois, entereime de que non goza de moi boa prensa(e nunca mellor dito) en xeral. Comigo non é que fose desagradable, nin moito menos, pero deume a impresión de que, por momentos, falaba con dúas persoas distintas. En fin. Ao mellor só son percepcións miñas, pero sinto que pouco quitei en limpo. Supoño que terei que atopar moitas máis persoas así ao longo da profesión e da vida, que non todas van ser tan riquiñas como a da miña primeira entrevista. "Gajes del oficio". BLA