En resumo...

Se Elianinha me di que actualice, eu actualizo, que menos! Como é a única que mo pide... ;D. O certo é que non me apetece demasiado, todo sexa dito, aínda que por outra banda sei que é bo dar sinais de vida de cando en vez. Pero é que estar case toda a tarde diante do ordenador, tamén cansa, ¿eh?

Esta fin de semana foi un paréntese neste verán atípico ao que xa me acostumei. Logo de traballar doce días seguidos, á fin chegou ese ansiado par de días libres. Comezou cun venres no que a nosa intención era marchar logo do traballo a Ribeira, cidade centenaria. Non para ver aos reis, claro, senón para durmir polas mañás, ir á praia polas tardes e pasear por aí polas noites. Porén, ao saír de traballar fomos tomar algo por aí con Alba, despois decidimos dar un paseo e comer un xeado, chegamos ao Obradoiro, de paso quedamos a escoitar o pregón (que foi aburrido, penso), e, xa que estabamos, quedamos a escoitar un par de cancións de Rosa (siiiii, a de OT... -vai por ti, Bea ;)-, ese par convertíronse en todas porque coñecimos a uns peregrinos-ciclistas de Madrí, moi simpáticos eles, levámolos "tomar queimada", fixémoslles compaña un pouco... e deron unhas cantas horas máis das que tiñamos previsto para marchar a Ribeira. Foi desas noites nas que non tes plan ningún e acabas pasándoo xenial porque todo se vai encadeando sen saber que vai ser o seguinte.

E en Ribeira, o dito. Desconexión total. Hoxe volvimos directas a Galicia Hoxe e entereime de que saiu publicada onte a miña primeira entrevista, é dicir, o meu primeiro traballo firmado. Estou contenta. Pronto haberá máis. A verdade é que estamos moi a gusto alí, tivemos sorte, porque nos tratan ben, escribimos en galego, a xente é en xeral moi agradable e temos un bo horario e un bo lugar, aínda que non se libra da calor... E tamén me alegra saber que os meus amigos tamén están contentos cadaquén no seu lugar de prácticas. E saber que teño setembro limpo e que nunca máis estudarei apuntes de Xornalismo Especializado. Iso. En xeral, estou ben. Só que, ás veces... Bah, ás veces nada.