Día da poesía

21 de marzo

Nós, Eduarda, nunca estivemos no ventre da balea, tampouco a cazamos. Somos operarias, sangramos as mans no peixe e nas súas redes. Nós abastecemos as despensas de coidados, por obriga e por "destino natural". Mantivemos os corpos sometidos ás regras da mirada patriarcal, axustados ás prácticas impostas, persguidoras da moral. Tecemos soias estas teas. Nómadas en tránsito cavamos na terra que nunca posuimos e no idioma, cultivamos o centeo e fomos controladas polos seus fillos máis agrestes. (...) Agrarias e cyborgs en desorde desafiamos as normativas do desexo, tan político o pracer. Debandamos as cartografías dos plurais, o seu tránsito e as fugas, socavamos os discursos, transgredimos ou cedemos, tomamos as medidas desa autoridade, desfacemos as costuras e berramos consumidas desta furia: non hai patrón, Eduarda, non hai patrón! (...). Ana Romaní.

Hoxe foi día da poesía, pero tamén día de homenaxe a Rosalía e a tódalas mulleres. Gustoume vestir de muller do S.XIX, repartir flores cor violeta e bailar ó son de pezas tradicionais. Gustoume recitar un fragmento da Alborada e ver como caía a chuvia ó son de Lela, que levaba sabor de acordeón. Gustoume sentir a letra escarlata tatuada no meu peito co lume dos versos de Mónica González, e do meniño que levaba nela. Gustoume coñecer a Ofelia Nieto e ás Marías en persoa, escoitar a fermosa voz de Najla Shami dende o Arco de Mazarelos e ver á propia Rosalía lembrando os seus tempos de actriz. E tamén foi emocionante ver diferentes mulleres relacionadas coa cultura recitando poemas rosalianos cheos de forza e sentimento, á beiriña de onde descansa a propia poetisa. Alí, na capela de Bonaval, xunto con Castelao e Alfredo Brañas.