O mellor do Entroido

Custa retomar algo despois de pasar un tempo sen facelo. Cústame volver escribir aquí, porque pasaron moitos días dende a última vez que o fixen (en serio) e, do mesmo xeito, pasaron moitas cousas. Boas, peores, bonitas, non tanto, alegres, menos... Como aínda quedan unhas horiñas de Entroido e iso é (ou debería) ser sinónimo de festa e de diversión, contareivos o mellor destes días.
O venres pasado enfundeime nun traxe de labrega do s. XIX, pero non por mor do Entroido, senón por unha homenaxe que lle iamos facer a Rosalía de Castro (“Rosalías”) polas rúas de Santiago. Pero a chuvia non nos deixou pasearnos por diante dos lugares onde viviu ou estudou, así que non nos quedou outra que ir directamente ó CGAC. Alí houbo un espectáculo de danza e un recital de poesía. Aínda así, agardamos repetir todo o que estaba previsto o día 21 de marzo, así que xa falarei disto con máis detalle.

De sábado non falo porque estiven enferma e non saín do pixama en todo o día... Pero domingo paseino xenial. Xunto con outras amigas, saín disfrazada de campesiña (aproveitei a saia de labrega do XIX :oP). Chegamos a Metro, o noso pub predilecto, e dímonos conta de que a xente era unha auténtica aburrida, unha sosa. Non se notaba que era Entroido, porque o 85% das persoas ía sen disfrazar. Aínda así, acabámolo pasando moi ben.
E onte volvímonos disfrazar e desta vez fun de embarazada. ¡Ah! Por primeira vez, paráronme para comprobar o nivel de alcohol que corría polas miñas veas namentres conducía. Por suposto, 0,00, jeje. O garda pasou dun riguroso "Buenas noches, control de alcoholemia" a un cordial "que vides ¿da festa de Guimarey?". Viva o colegueo... jaja. Como non, gardei a boquilla de recordo. Outro cacharriño máis para a miña colección...

En fin, eu non teño cámara dixital para amosarvos o meu vestido de campesiña do s. XIX nin a miña barriga en avanzado estado de xestación, pero mariquiña si, así que cando ela colgue as fotos ou mas pase, xa vos avisarei por se nos queredes ver tal e como non somos.

Agora, toca volver ó mundo real. Toca prepararse para un coñazo de exame parcial que terei a vindeira semana, pero como iso xa non é precisamente bonito, non vou falar del... Prefiro pensar que aínda me quedan unhas horiñas libres por diante e uns platos cheos de riquísimas orellas e filloas.