Sariegu muévese!!

¡Que viaxe tan bonita! Sariegu é un pobo asturiano encantador... tanto a xente como o lugar só merecen boas palabras. O venres á noite saímos con moita ilusión: pois era a primeira vez que o noso grupo de teatro saía "ao estranxeiro". Serían unhas 5 horas de viaxe en bus, pero iso non nos importaba nin o máis mínimo. ¡Eramos máis de 30 persoas dispostas a facer festa onde fixera falta! Aínda que despois, quen máis e quen menos, preferiu durmir, ver a tele, falar...

Cando chegamo, aí polas 2 da mañá, fomos directiños ao albergue que os de Sariego (que xa viñeran a actuar a Vedra en abril e cos que fixeramos boas migas) nos tiñan preparado. Case todos durmimos repartidos en 4 habitacións, pero, iso si, mal repartidos: na miña eramos 14!! O melloriño de cada casa... Pero coa idea de Mariquinha (ou máis ben a orde, jeje) de deixar os zapatos no corredor de fóra, non houbo problema nin de olores nin nada, jaja.

Sábado foi un día moi completo. Vimos como se mallaban as mazás para facer a sidra, comimos xenial, fomos ata o Monte Fariu, que tiña unhas vistas preciosas, montamos a estructura, os focos y demás para actuar... E fixo un tempo boísimo!!! Andábase xenial de manga curta, mentres en Galicia, segundo nos contaron, corría a chuvia polos tellados abaixo dunha maneira... E o lugar pareceume moi bonito, rodeado de montañas redondiñas e verdes que parecían debuxadas, con casiñas de cores moi vivas, unha praciña que me fixo lembrar á de Barrio Sésamo... jajaja!!. E os asturianus un encanto. Portáronse de marabilla connosco e estamos desexando que volvan pronto a Vedra e repetir a experiencia de pasar xuntos unha fin de semana.¡É incrible o bo rollo que se puido amontonar nun par de días!

Bicos saíu... ¡xenial! Á parte, nós tamén o pasamos realmente ben. Cremos que foi unha das mellores representacións de Bicos ata o momento. Iso que estabamos máis ben cansos... Pero o público animounos tanto que nos deu ¡¡¡subidón, subidón!!! jaja. Ademais, como tivemos que facer a obra en castelán, logo de estar acostumados a representala en galego, tivemos cada metedura de pata máis simpática...Por exemplo:

-Júrame que isto no acabará más...

-Trabago en el Golden Man...

-Sobre todo si te pide que bailes enriba de ella...

-¿Entón...?

- La dependiente todavía le atopó otro...

-Etc, etc, etc...

¡Foi simpatiquísimo! Deume a risa algunhas veces... E algunhas das persoas que viñeron con nós dende Vedra, como miña nai, ata nos dixeron que deberiamos representar a obra por Galicia algunha vez en castelán só polo cachondeo...

Esa noite os asturianus convidáronnos a unha parrillada e fixéronos bailar e cantar con eles. Pasámolo ben, pero o cansanzo non permitiu que bastantes de nós quedaramos ata o final da improvisada festa. Así que fomos para o albergue, aínda que, como é de esperar, tardamos en durmir unha hora ou así, entre que ían chegando uns máis serenos ca outros...

E domingo xa marchamos, aínda que antes pasamos por Oviedo. Comemos no Monte Naranco e vin o Palacio prerrománico de Sta. María del Naranco que aparecía nos libros de historia da arte. Fixemos fotos ao seu lado, a pesar de que estaba prohibido achegarse, pero por unha vez que tiñamos a oportunidade...

E a volta sen problema. A viaxe en bus aínda me permitiu ver películas que me gustaron, como Robots ou Diarios de una motocicleta, así que foi unha viaxe moi aproveitadiña. ¡Quedei encantada! Non pensei que o podería pasar tan ben. Cando teña fotos, xa colgarei algunha por aquí.