¡Non quero, non quero, non quero...!

Esta semana non teño nada interesante que contar, porque estou facendo un pouco de todo, pero nada de nada a fin de contas... Son os meus últimos días de vacacións, así que me dedico a ver a tele, a ler, a conectarme a internet, a ir a teatro (hoxe levamos Bicos a Cacheiras: Centro Cultural Rosalía de Castro ás 21:30), a estar cos amigos, a durmir... En fin, cousas que, a partir do luns, xa non vou poder cando me apeteza porque teño que volver a ese lugar no que "vivirei" os 9 meses seguintes.

Se fose unha nena pequena, estaría berrando "¡non quero, non quero, non quero!..." Pero sei que con iso non logro nada máis que gastar enerxías... e non estou eu para desperdiciar a pouca que teño. Creo que dende que comecei primaria, odio os spots de El Corte Inglés, sobre todo a musiquiña esa de "volver a empezaaaaaar, otra vez...". O que máis me motiva da volta á clase (ás veces, o único) é ver aos compañeiros, aínda que hai algúns que me dan máis ganas aínda de quedar na casa, jajaja... Pero o que é volver a coller a rutina e prepararme para traballar... ¡non me apetece nada!

Penso que despois de 3 meses de calorciño, praia, festas e tempo para min e para facer o que me apetece, isto é un cambio demasiado brusco. Síntome egoísta, porque sei que a maioría dos mortais teñen 1 mes de vacacións como moito e menos mal, e algúns nin iso... Pero viviría así un mesiño máis, só de pensar o que me vén enriba. Sei que, cando comece, verei as cousas doutro xeito. Pronto me adaptarei aos madrugóns, a coller o coche a diario, a pasar sentada bloques de hora e media tomando apuntes, a comer ás 3 da tarde, a chegar tan cansa á casa pensando só en tumbarme no sofá, a pasar tardes na facultade traballando con 3 persoas máis para un grupo de 10... E sempre tendo presente que, nesta vida, hai que estar preparada para todo e que ninguén me garantiza que o meu futuro traballo estea relacionado coa carreira á que lle dedico 4 anos da miña vida... Arrea, ¿realmente é duro ou estou moi mal acostumbrada?