Mañá gris

¿Nunca te levantaches coas ganas de dicir "¡Dios! ¿Por que teño que existir? ¿Por que me tocou a min, eh?! E pensas: "quero largarme, deixalo todo, porque, á fin, ¿de que vai valer?" Despois dunhas curtas horas de descanso dame por pensar que realmente son capaz de sufrir por cousas que outras persoas (afortunadas) serían capaces de afrontar cun simple "paso de todo", por exemplo. O ceo anubrado axuda a darlle unha tonalidade máis gris ao meu estado de ánimo, e síntome máis pequeniña e insignificante aínda neste mundo que tantas e tantas veces non entendo. E que tantas e tantas veces me fai sentir coma se as peores alimañas me corroeran por dentro. Pero ao mesmo tempo, sei que segundo vaian pasando as horas me "readaptarei", porque non me queda outra, e deixarei de facerme preguntas estúpidas e de pensar estas cousas das que ti mesmo podes estar rindo agora.